Terugkomen bij jezelf: het Mexicaanse Sluitingsritueel

“Onlangs mocht ik een jonge moeder het Mexicaanse Sluitingsritueel aanbieden. Zij was inmiddels acht weken geleden bevallen van haar dochter en voelde zich niet helemaal happy. Wat er gebeurde tijdens het ritueel heeft mij persoonlijk zo diep geraakt dat ik het graag met jullie wil delen”.

Mijn moeder, die deze keer meegaat, en ik komen die ochtend vol bepakt met kruiden, oliën, pannen en doeken binnen. Het valt me bij binnenkomst op dat deze jonge moeder een gespannen indruk maakt. Ik krijg niet echt contact met haar en haar ogen staan vermoeid en verdrietig.

Nadat we de grote pannen met kruiden op het vuur hebben gezet, leg ik haar onder het genot van een pittige kruidenthee (helpt haar bloedcirculatie op gang te brengen en afgifte van afvalstoffen te stimuleren) uit wat we die dag gaan doen. Ik voel de spanning bij haar toenemen, maar op mijn vraag of ze er klaar voor was zei ze dapper ‘ja’. We gaan de trap op naar een kamer waar een matras op de grond klaar ligt, het licht gedempt is en het lekker warm is. Om haar lichaam, net als bij de bevalling te openen, beginnen ik en mijn moeder eerst haar voeten te masseren met warme oliën. Langzaam masseren we haar lichaam van beneden naar boven, om af te sluiten met een gezichtsmassage. Er komt erg veel kou uit haar lichaam.

Het warme bad met rozenblaadjes en kaarslicht is klaar. Als zij opstaat om naar de badkamer te lopen zegt ze ‘mijn hele lichaam tintelt, net als tijdens de bevalling. Alleen nu ervaar ik het meer bewust.’ Ook geeft zij aan dat er van alles door haar hoofd spookt, veel gevoelens en gedachten komen omhoog. In de badkamer aangekomen zakt ze onderuit in het warme bad, wat volgens haar heerlijk aanvoelt, want haar spieren zijn helemaal stijf geworden (toxinen komen vrij). Langzaam giet ik er de hete kruidenaftreksels uit de grote pannen bij. Ik laat haar vervolgens op zichzelf genieten van het kruidenbad.

Teruggekomen is zij iets meer ontspannen, maar nog steeds zit haar zichtbaar iets dwars. Ik geef haar een grote handdoek om zich in te wikkelen en vraag haar om mee te lopen naar de slaapkamer om daar onder een dikke stapel warme dekens te kruipen. Hier blijft zij twintig minuten onder liggen, zodat haar lichaam alle toxinen die vrij zijn gekomen eruit kan zweten. Ik ga bij haar hoofd zitten en mijn moeder bij haar voeten. Helemaal ingewikkeld in dekens versterkt dit haar gevoel van veiligheid en nodig ik haar uit om op haar tempo terug te kijken naar de geboorte van haar dochter. Ik heb het nog niet gezegd of de tranen komen al. Als een noodkreet uit het donker komen zij als vanzelf omhoog vloeien, eindelijk kan zij ze laten stromen. Ik vraag haar wat er door haar heen gaat en wat haar zo raakt. Ze verteld met bibberende stem hoe erg ze het vindt dat ze na de geboorte van haar dochter niet gelijk van haar dochter kon houden, dat terwijl haar partner dat wel kon. Ik voel haar pijn, haar onmacht en haar grote verlangen om dat moment over te kunnen doen. Ik nodig haar uit om te kijken naar zichzelf vlak na de geboorte en wat zij nodig had om het anders te kunnen doen. ‘Vertrouwen’ zegt ze gelijk. Ik vraag haar of zij dit alsnog aan zichzelf kan geven op haar manier. Dit kan ze en even later voel ik haar lichaam rustiger worden. De gespannen vrouw die zich niet kon overgeven ebt weg en maakt plaats voor een krachtige vrouw die volledig ontspannen kan zijn. Simpel en zo verbazingwekkend blijft het om zo’n transformatie te zien. Wouw!

Toch voelt het nog niet af, er MOET nog iets.

Op pure intuïtie vraag ik haar nogmaals terug te kijken naar de geboorte en vanuit dit gevoel van warmte en zachtheid wat ze nu ervaart naar haar pasgeboren dochter te gaan. Op ditzelfde moment begint beneden haar dochter hartverscheurend te huilen. Mijn moeder en ik kijken elkaar aan en ja inderdaad, moeder en dochter mogen eindelijk weer bij elkaar komen. Ik vraag haar partner die beneden is om hun dochter op de blote buik van haar moeder te leggen, waar zij nog harder begint te huilen. Haar kleine lijfje schudt heen en weer van het verdriet dat er uit haar lichaampje komt, terwijl haar moeder haar zacht over haar wang aait. Haar partner blijft bij ze om samen dit unieke moment te delen.

Diep onder de indruk gaan wij naar beneden. Nog niet beseffend wat er zojuist allemaal was gebeurd, maar wel voelend dat het enorm belangrijk was voor niet alleen de moeder, maar ook voor haar dochter en partner!

Na een ruime tijd waarin wij ons boterhammetje hebben opgegeten komt haar partner samen met zijn dochter naar beneden. Wat ik zie maakt me nu ook weer aan het lachen, een heel klein mensje die een geweldige trip aan het maken is! Helemaal stoned van de oxytocine en diep tevreden kijkt ze glazig om zich heen. Prachtig!

Boven ligt de moeder ook tevreden op ons te wachten, ‘ja’ ze is er helemaal klaar voor om het ritueel af te sluiten met de doeken! We beginnen bij haar hoofd en trekken de doek die we om haar hoofd hebben gelegd voorzichtig aan totdat zij stop zegt. Ik moet een beetje lachen, want ze begint hele rare gezichten te trekken en zegt ‘jee, ik heb eindelijk weer een hoofd!’. Stap voor stap gaan we haar hele lichaam af en beetje bij beetje begint zij steeds onrustiger te worden. Bij haar voeten aangekomen hebben we de slappe lach, want ze bruist van de energie en haar voeten willen vooral lekker in beweging komen. Na de laatste doeken los te hebben gelaten zegt ze met een verbijsterd maar zichtbaar opgelucht gezicht: ‘ik voel eindelijk mijn oude zelf weer en die was ik lang kwijt’. Ook haar partner die haar even later naar beneden ziet komen is onder de indruk en deelt met ons dat hem zo opvalt dat de waas die hij al die tijd over haar ogen zag hangen verdwenen is, ook bij zijn dochter!

Tot slot

Het Mexicaanse Sluitingsritueel is een prachtig ritueel dat op emotioneel, fysiek en psychisch niveau alles wat nog een plekje wil krijgen tav de zwangerschap en/of bevalling de kans geeft om te laten gebeuren. Ook als deze periode voornamelijk possitief ervaren is kan het ritueel ondersteunen in het hervinden van jezelf als vrouw. Naast het ritueel zijn er natuurlijk talloze manieren om ‘sluiting’ te krijgen, het unieke echter van dit ritueel, indien goed uitgevoerd, is dat het alle niveaus met elkaar integreert. Hierdoor is het makkelijker tot de kern door te dringen en de bevalling en zwangerschap volledig af te sluiten. Energie komt dan weer terug en de vaak aanwezige overgevoeligheid neemt af . Erg fijn als zij bijvoorbeeld weer aan het werk wil!

Aanvulling van haar partner:

Lieve Hester, sceptisch als ik ben had ik op voorhand zoiets van “het zal wel” als mijn vriendin er maar wat aan heeft. Nu kan ik uit het diepst van mijn hart zeggen DANK JE WEL!! Wat jullie hebben gerealiseerd met het Mexicaanse sluitingsritueel was ons zelf zeker niet gelukt. We deden echt wel ons best om het geluksgevoel ook bij mijn vriendin binnen te laten komen, maar keer op keer merkte ik dat het positieve effect welke wij zelf bereikten van korte duur was.

Nu is alles anders, ze bruist weer van de energie en kracht. Heel duidelijk is ook dat onze kleine meid erg onder de indruk was van het sluitingsritueel. Ze is veel helderder en lijkt alles veel beter te kunnen plaatsen.. Ik weet niet hoe ik dit anders uit moet leggen, maar als vader voel je dit gewoon aan.

 Voor mij resulteert dit direct in meer energie voor mezelf omdat er minder energie wegvloeit naar het wegwerken van negatieve energie.

 Lieve Hester en moeder heel erg bedankt liefs een trotse en zeer gelukkige vader.

Aanvulling van de moeder:

Lieve Hester,

Ik kon mij helemaal niks voor stellen bij het Mexicaanse sluitingsritueel, maar wat ben ik blij dat ik het ondergaan heb! Mijn zwangerschap was heftig. Daarbij kwam nog een zware bevalling, waar na 1 uur en 20 minuten persen onze dochter met pijn en moeite ter wereld kwam. Hier begon voor mij een grote strijd. Want wat schrok ik dat ik op het moment dat ik haar in mijn handen kreeg helemaal niks voor dat kleine meisje voelde. Wat was ik kwaad en boos op mijzelf. Waarom is mijn partner wel een trotse papa en ik niet een trotse mama?

Maar ja mijn karakter neemt het hier over van mijn gevoelens en ik hou me groot en probeer er in mijn eentje tegen te vechten om niet in een depressie te raken. Want ja mijn motto is “niet aanstellen en kop er voor”. Op zich niks mis mee, maar in dit geval kon ik het niet alleen oplossen. Mijn partner deed zijn best om me uit die put te trekken. Af en toe kwam ik een paar cm omhoog, maar ik viel vaak ook net zo hard weer terug.

De dag van het Mexicaanse sluitingsritueel keek ik uit naar een stukje ontspanning. Bij binnenkomst voelde ik echter de spanning alleen maar stijgen. Na een paar koppen hele vieze thee , werd ik naar boven geleid om de massage te ondergaan. Normaal ontspant me dat gigantisch, maar nu raakte ik steeds meer gespannen en spookte er echt van alles door mijn hoofd. Het afgelopen jaar kwam helemaal voorbij rollen. Eén deur bleef echter nog gesloten en dat maakte me gespannen. Na de massage was ik helemaal stijf en licht duizelig.

Toen mocht ik in bad. Daar werd ik eerst gigantisch beroerd, maar even later zakte dat weg en gleed er ook een stukje spanning van mij af. Daarna mocht ik lekker onder de warme dekens gaan liggen.

Toen jij me vroeg naar de bevalling te gaan, maakte je daarmee de laatste deur open. Het was voor mij eerst wel even eng om naar dat moment toe te gaan. Gelukkig kwam er opeens een soort berusting dat het goed was om daar naar toe te gaan en toen kwamen de tranen en de emoties ook.

Ik zag mezelf liggen met een trieste blik. Gelukkig kon ik met de liefde die ik nu voor haar voel naar dat moment stappen en dat gevoel aan de vrouw geven die daar op het kraambed lag. Ze nam dat met beide handen aan en op dat moment voelde dat al heel goed.

Voor mijn gevoel moest ik nu nog in het reine komen met mijn meisje en daar was ze het zelf ook mee eens. Toen ze bij mij op de buik lag en mijn partner er bij kwam zitten kwam er een algehele ontspanning en berusting. Het was eindelijk weer goed tussen ons drieën.

Het sluiten kwam even heel raar bij mij over, maar toen jullie begonnen voelde ik gewoon mijn hoofd kleiner worden en alle muizenissen werden er gewoon uitgedrukt. Aan het einde voelde ik mij weer bruisen van de energie en hoorde ik mijzelf weer lachen zoals ik dat voor de zwangerschap ook kon. 1 blik in de spiegel zij me dat ik gewoon weer Suzanne was. En dat was me toch een opluchting!!

Lieve lieve Hester bedankt voor dit alles!

Voor meer informatie over prijzen etc. kun je hier terecht.